یک خط در میان !

نامه جالب عاشقانه (حتما بخوانید !)

یک توپ بسکتبال تو دست من تقریباً ۱۹ دلار می ارزه

یک توپ بسکتبال تو دست مایکل جوردن تقریباً ۳۳ میلیون دلار می ارزه

چون ، بستگی داره تو دست کی باشه

بهترین دوست، خداست، او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید دسته گلی تقدیم تان می کند و خوب تر از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم، دسته گل هایش را پس بگیرد.

* اگر پیام خدا رو خوب دریافت نکردید، به «فرستنده ها» دست نزنید، «گیرنده ها» را تنظیم کنید.

* خداوند، گوش ها و چشم ها را در سر قرار داده است تا تنها سخنان و صحنه های بالا و والا را جست و جو کنیم.

* خود را ارزان نفروشیم، در فروشگاه بزرگ هستی روی قلب انسان نوشته اند: قیمت=خدا!

( قند ) خون مادر بالاست ، دلش اما همیشه ( شور ) می زند برای ما . . .
اشکهای مادر ، مروارید شده است در صدف چشمانش

دکترها اسمش را گذاشتهاند آب مروارید !
حرفها دارد چشمان مادر ؛ گویی زیرنویس فارسی دارد !
دستانش را نوازش می کنم ؛ داستانی دارد دستانش . . .
 

نیمه شــــب آواره و بی حس و حال          در سرم ســـــودای جامی بی زوال

از جدایی یک دو سالی می گذشت            یک دو سال از عمر رفت و برنگشت

دل به یاد آورد اول بار را          

             خاطرات اولین دیدار را

                          آن نظر بازی و آن اسرار را        

                                     آن دو چشم مست آهو وار را

همچو رازی مبهم و سر بسته بود               چون من از تکرار او هم خسته بود

 تنها نگاه بود و تبسم میان ما

تنها نگاه بود و تبسم !

اما ... نه :

گاهي از تب هيجان ها

بي تاب مي شديم

گاهي كه قلب ها مان

مي كوفت سهمگين

گاهي كه سينه هامان

چون كوره مي گداخت

دست تو بود و دست من ـ اين دوستان پاك ـ

كز شوق سر به دامن هم مي گذاشتند

 باورم نمی شود عطر نگاه تو حسرت نادیده ام شود و در حریم آبی غزل های بارانیت باز منتظر بهچشمان آسمانیت شوم

خلوتم را نشکن شاید این خلوت من کوچ کند

 به شب پروانه به صدای نفس شهنامه

 به طلوع آخرین افسانه و غروبی که در آن نقش دیوانگی یک عاشق بر سر دیواری پیدا شد ...

 خلوتم را نشکن خلوتم بس دور است زهوای دل معشوق سهند

 خلوتم راه درازی ست میان من و تو خلوتم مروارید است به دست صیاد

 خلوتم تیر و کمانی ست به دست آرش ...

 آری خلوتم راه رسیدن به توست خلوتم را نشکن

وقتی خواستی پر از تنهایی شوی،یادت باشد دل کوچکی از تو تنها تر و پر از تپش ثانیه هایی ست که روی خلسه نبودن ها مرده است.

یادت باشد هنوز چشمهایی،تنپوش نورانیه اشک را به تن دارند و دستهای کسی اینجا برای آنچه تو میخواهی سرد و تنها مینویسد.

من به لحظه هایی قسم میخورم که سرشار از نگاه تو بودم و تو به اشکهایی قسم میخوری که بدون سلام ، وداع میکنند.

من مفهوم خستگی را به رنگ نقاشی تمام روزهایم پاشیده ام و از لحظه هایی آمده ام که صادقانه از آزادگی گلها میگویند،گلهایی که صدای باد را خواب میبینند.

میخواهم از خاطره سرشار شوم و نگاه قشنگ چشمانت را در ضمیر باران تکثیر کنم.

میخواهم به خنده هایی برسم که تمام هرشب آرزویش را داشتم و از نفسهایی بگویم که با حرفهایت زندگی میکنند.

بیا تا از دلتنگی این نوشته هایی بگوییم که بی تامل ذهنت را پر میکنند.

بیا تا ازتو برای تنهایی بگویم و دلش را بسوزانم.

بیا تا اعتراف کنم که من،حاشیه انگشتان خورشید را از شب خالی کردم تا ماه روی کوچکی روزن آسمان،مژده ستاره را بدمد...